Podsumowanie najważniejszych zmian z zakresu e-commerce znajduje się w poprzednim artykule. Niniejszy tekst podsumowuje postanowienia przepisów o e-commerce, dotyczące platform elektronicznych.
W celu ułatwienia zrozumienia nowych przepisów, Komisja Europejska – Dyrekcja generalna Ds. Podatków i unii celnej, opublikowała noty wyjaśniające w sprawie przepisów dotyczących VAT w handlu elektronicznym. Zgodnie z tymi notami, podatnik ułatwiający dostawę poprzez użycie interfejsu elektronicznego takiego jak platforma handlowa, platforma, portal lub podobne środki jest podmiotem uznawanym za dostawcę w przypadku:
- sprzedaży na odległość towarów importowanych z terytoriów trzecich lub państw trzecich w przesyłkach o rzeczywistej wartości nieprzekraczającej 150 EUR, często określanych jako towary o niskiej wartości – art. 14a ust. 1 lub
- dostaw towarów na terytorium Wspólnoty przez podatnika niemającego siedziby na terytorium Wspólnoty na rzecz osoby niebędącej podatnikiem; dotyczy to zarówno dostaw krajowych, jak i wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość – art. 14a ust. 2.
Innymi słowy, podatnik ułatwiający dostawę poprzez użycie interfejsu elektronicznego stanie się podmiotem uznawanym za dostawcę w przypadku następujących dostaw realizowanych za pośrednictwem jego interfejsu elektronicznego:
- towarów w przesyłkach o rzeczywistej wartości nieprzekraczającej 150 EUR dostarczanych nabywcy w UE i importowanych do UE niezależnie od tego, czy właściwy dostawca/sprzedawca ma swoją siedzibę w UE czy poza UE;
- towarów, które zostały już wprowadzone do obrotu w UE, i towarów, które znajdują się w UE i są dostarczane nabywcom w UE niezależnie od ich wartości, jeżeli siedziba właściwego dostawcy/sprzedawcy mieści się poza UE.
Podatnik ułatwiający dostawę poprzez użycie interfejsu elektronicznego nie stanie się zatem podmiotem uznawanym za dostawcę w przypadku transakcji dotyczących:
- towarów w przesyłkach, jeżeli rzeczywista wartość przekracza 150 EUR, importowanych do UE niezależnie od miejsca, w którym właściwy dostawca/sprzedawca ma swoją siedzibę;
- towarów, które zostały już wprowadzone do obrotu w UE, i towarów, które znajdują się w UE i są dostarczane nabywcom w UE niezależnie od ich wartości, jeżeli siedziba właściwego dostawcy/sprzedawcy mieści się w UE.
W poniższej tabeli 1 podsumowano poszczególne obowiązki w zakresie fakturowania.
Tabela 1: Fakturowanie
| Dostawy | Czy istnieje obowiązek fakturowania zgodnie z dyrektywą VAT? | Czy państwo członkowskie może nałożyć obowiązek fakturowania? | Przepisy dotyczące fakturowania którego państwa członkowskiego mają zastosowanie? | |
| Dostawa uznawa na za dostawę B2B | Sprzedaż na odległość towarów importowanych (art. 14a ust. 1) | Nie dotyczy*
* Faktura handlowa na potrzeby odprawy celnej |
Nie dotyczy | Nie dotyczy |
| Dostawa towarów na terytorium UE (art. 14a ust. 2) | TAK | Nie dotyczy | Państwo członkowskie, w którym odbywa się dostawa | |
| Dostawa uznawa ną za dostawę B2C | Sprzedaż na odległość towarów importowanych (art. 14a ust. 1) odbywająca się w UE | NIE*
* Faktura handlowa na potrzeby odprawy celnej |
TAK | a) Korzystanie z procedury szczególnej – państwo członkowskie identyfikacji
b) Brak korzystania z procedury szczególnej – państwo członkowskie, w którym odbywa się sprzedaż na odległość towarów importowanych |
| Dostawa towarów na terytorium UE
(art. 14a ust. 2) 1) dostawa krajowa realizowana przez operatora interfejsu elektroniczn ego 2) wewnątrzuni jna sprzedaż towarów na odległość dokonywana przez operatora interfejsu elektronicznego |
1) NIE
2) a) korzystanie z procedury szczególnej – NIE b) brak korzystania z procedury szczególnej – TAK |
1) TAK
2) a) NIE b) TAK |
a) Korzystanie z procedury szczególnej – państwo członkowskie identyfikacji
b) Brak korzystania z procedury szczególnej – państwo członkowskie, w którym odbywa się sprzedaż na odległość towarów importowanych |
|
Przepis dotyczący podmiotu uznawanego za dostawcę jest „fikcją” stworzoną do celów VAT. Podmiot uznawany za dostawcę zazwyczaj nie posiada towarów, a przekazanie własności towarów następuje między właściwym dostawcą i nabywcą. W związku z tym podmiot uznawany za dostawcę często nie będzie dysponował informacjami niezbędnymi do ustalenia miejsca dostawy i wypełnienia obowiązków w zakresie VAT, takimi jak miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zawierania transakcji (miejsce wysyłki), lub charakter dostarczanych towarów. Operator interfejsu elektronicznego będzie musiał uzyskać takie informacje od właściwego dostawcy. Ponadto podmiot uznawany za dostawcę będzie musiał określić swoje obowiązki w zakresie VAT w chwili dokonywania płatności przez nabywcę. Podmiot uznawany za dostawcę będzie zatem często zależny od dokładności informacji przekazanych przez dostawców przed realizacją płatności lub najpóźniej w momencie jej przeprowadzania, aby mógł zapewnić prawidłowe opodatkowanie dostawy podatkiem VAT (wypełnienie obowiązku w zakresie płatności obowiązku sprawozdawczego). Aby nie obciążać nieproporcjonalnie platform handlowych, zapewniono większą pewność prawa, a w uprzednio określonych przypadkach ograniczono ich odpowiedzialność za płatność VAT.
Przykład 1
Konsument zamawia towary od właściwego dostawcy za pośrednictwem operatora interfejsu elektronicznego, podając adres dostawy w państwie członkowskim A. Podatek VAT naliczony przez operatora interfejsu elektronicznego jest podatkiem od tych towarów obowiązującym w państwie członkowskim A. Po złożeniu zamówienia nabywca i właściwy dostawca uzgadniają dokonanie dostawy w państwie członkowskim B, w którym stawka VAT od dostarczanych towarów jest wyższa niż w państwie członkowskim A. Operator interfejsu elektronicznego nie zostaje o tym poinformowany. W tej sytuacji operator interfejsu elektronicznego nie jest odpowiedzialny za różnicę w VAT oraz potencjalne kary i odsetki za opóźnienia w płatnościach w państwie członkowskim B. Na odpowiedzialność właściwego dostawcy można powołać się wyłącznie wówczas, gdy państwo członkowskie B wprowadziło środki krajowe przewidujące odpowiedzialność solidarną właściwego dostawcy.
Przykład 2
Operator interfejsu elektronicznego zostaje poinformowany przez właściwego dostawcę o wartości i charakterze towaru, zgodnie z którymi należny podatek VAT wynosi 100 EUR-. Operator interfejsu elektronicznego przez pomyłkę deklaruje podatek VAT w wysokości 70 EUR. Przepis dotyczący ograniczonej odpowiedzialności nie ma zastosowania w tej sytuacji i operator interfejsu elektronicznego wciąż jest zobowiązany do zapłaty 30 EUR (różnicy między kwotą 100 EUR i 70 EUR) oraz potencjalnych kar i odsetek za opóźnienie w płatnościach.
Przykład 3
Podczas kontroli organy podatkowe ustalają, że zobowiązanie z tytułu VAT powinno wynosić 120 EUR, a nie 100 EUR-, jak określił operator interfejsu elektronicznego zgodnie z informacjami otrzymanymi od właściwego dostawcy. Ponieważ przepis dotyczący ograniczonej odpowiedzialności ma zastosowanie do kwot, które nie zostały zgłoszone ze względu na nieprawidłowe informacje otrzymane od właściwego dostawcy/innej osoby trzeciej, operator interfejsu elektronicznego nie będzie zobowiązany do zapłaty VAT w wysokości 20 EUR (różnicy między kwotą 120 EUR i 100 EUR). W takiej sytuacji można powołać się na odpowiedzialność właściwego dostawcy, w przypadku gdy państwo członkowskie wprowadziło środki krajowe przewidujące odpowiedzialność solidarną właściwego dostawcy.
Przykład 4
Towary są oferowane na stronie internetowej operatora interfejsu elektronicznego przez właściwego dostawcę, którego miejsce prowadzenia działalności lub stała siedziba znajdują się w UE. Operator interfejsu elektronicznego zostaje powiadomiony przez właściwego dostawcę, że oferowane towary znajdują się w państwie członkowskim A. W związku z tym operator interfejsu elektronicznego nie deklaruje podatku VAT w odniesieniu do sprzedaży tych towarów. W trakcie kontroli podatkowej okazuje się jednak, że towary (wszystkie lub część) zostały wysłane do konsumenta w UE bezpośrednio z miejsca spoza UE w jednej przesyłce, a wartość towarów w tej przesyłce nie przekraczała 150 EUR. Operator interfejsu elektronicznego nie będzie zobowiązany do zapłaty odpowiedniej kwoty VAT jako podmiot uznawany za dostawcę w przypadku sprzedaży towarów importowanych na odległość. Nie powinna jednak nastąpić strata z tytułu podatku VAT od tej transakcji, ponieważ VAT zostanie pobrany przy imporcie towarów w UE (zwolnienie w ramach punktu kompleksowej obsługi importu nie jest możliwe).
W poniższej tabeli 2 przedstawiono elementy, które należy uwzględnić w ewidencji podatników w zależności od stosowanej procedury.
Tabela 2: Obowiązki w zakresie prowadzenia ewidencji spoczywające na podmiocie uznawanym za dostawcę, który korzysta z jednej z procedur szczególnych
| Jeżeli podatnik korzysta z procedury nieunijnej (punkt kompleksowej obsługi) lub procedury unijnej (punkt kompleksowej obsługi)
Art. 63c ust. 1 rozporządzenia wykonawczego w sprawie VAT |
Jeżeli podatnik korzysta z procedury importu (punkt kompleksowej obsługi importu)
Art. 63c ust. 2 rozporządzenia wykonawczego w sprawie VAT |
|
| Informacje, które podatnik powinien zawrzeć w ewidencji | a) państwo członkowskie konsumpcji, w którym
dokonywane są dostawy towarów lub świadczone są usługi; b) rodzaj świadczonych usług lub opis i ilość towarów będących przedmiotem dostawy; c) datę świadczenia usług lub dokonania dostawy towarów; d) podstawę opodatkowania ze wskazaniem zastosowanej waluty; e) wszelkie kolejne kwoty podwyższające lub obniżające podstawę opodatkowania; f) zastosowaną stawkę VAT; g) kwotę należnego VAT ze wskazaniem zastosowanej waluty; h) datę i kwotę otrzymanych płatności; i) wszelkie płatności zaliczkowe otrzymane przed dostawą towarów lub świadczeniem usług; j) w przypadku gdy wystawiono fakturę – informacje zawarte na fakturze; k) w przypadku usług – informacje wykorzystywane do określenia miejsca, w którym usługobiorca ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, lub zwykłe miejsce pobytu, natomiast w przypadku towarów – informacje wykorzystywane do określenia miejsca rozpoczęcia i zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy; l) wszelkie dowody dotyczące możliwych zwrotów towarów, w tym podstawę opodatkowania i zastosowaną stawkę VAT |
a) oznaczenie państwa członkowskiego konsumpcji, w którym dokonywana jest dostawa towarów;
b) opis oraz ilość towarów będących przedmiotem dostawy; c) datę dokonania dostawy towarów; d) podstawę opodatkowania ze wskazaniem zastosowanej waluty; e) wszelkie kolejne kwoty podwyższające lub obniżające podstawę opodatkowania; f) zastosowaną stawkę VAT; g) kwotę należnego VAT ze wskazaniem zastosowanej waluty; h) datę i kwotę otrzymanych płatności; i) w przypadku gdy wystawiono fakturę – informacje zawarte na fakturze; j) informacje wykorzystywane do określenia miejsca, w którym rozpoczyna się i kończy wysyłka lub transport towarów do nabywcy; k) wszelkie dowody dotyczące możliwych zwrotów towarów, w tym podstawę opodatkowania i zastosowaną stawkę VAT; l) numer zamówienia lub niepowtarzalny numer transakcji; n) niepowtarzalny numer przesyłki w przypadku, gdy podatnik ten bezpośrednio uczestniczy w dostarczaniu towarów.
|
Ewidencję informacji określonych w art. 63c rozporządzenia wykonawczego w sprawie VAT należy prowadzić przez 10 lat od końca roku, w którym zrealizowano dostawę i powinna być ona udostępniona drogą elektroniczną na wniosek państw członkowskich.
